Ik start altijd met :
Een manier van je lichaam om aan te geven dat het té veel is!
Bij hyperventilatie ‘hap’ je té veel, té vaak naar adem waardoor er extra veel zuurstof opgenomen wordt.
Je zou kunnen denken dat zuurstof toch goed is?
Maar er ontstaat een onevenwicht, door je chronische snelle ademhaling zorg je voor een verlaagd CO2 gehalte in je lichaam en dit zorgt voor vasoconstrictie (het samentrekken van je bloedvaten) waardoor er minder zuurstof in je organen komt.
Deze stressreactie diende vroeger om te kunnen ‘vluchten’ of ‘vechten’ en was dus heel functioneel om de energie op de juiste plaatsen te krijgen.
Deze reactie van je lichaam blijft ook nu nog heel belangrijk, in acute stresssituaties.
Maar niet gedurende lange periodes; je organen hebben zuurstof nodig, dit is hun energietoevoer.
De oorzaak van die snelle ademhaling is je orthosympatisch zenuwstelsel.
Dit staat té vaak, té lang in fight flight modus.
In onze huidige maatschappij sta je vaak maandenlang onder stress, maar je brein zegt geen stop. Je brein kan namelijk geen onderscheid maken tussen levensbedreigende of niet levensbedreigende stress. Het reageert altijd op dezelfde manier, met diezelfde stressreacties.
Je brein zegt dus geen STOP.
Op lange termijn werkt dit dus destructief.
Maar je lichaam zendt wel STOPSIGNALEN.
Maar hoe herken je die dan?
Hyperventilatie roept vaak het beeld op van een persoon die in een zakje probeert te ademen om zijn of haar ademhaling onder controle te krijgen.
Dat is een cliché voorbeeld van iemand met een hevige acute aanval van hyperventilatie, die trouwens heel erg beangstigend kan zijn, maar niet zo heel vaak voorkomt.
Ik kan je alvast geruststellen, zo’n acute aanval is niet levensbedreigend of gevaarlijk, maar voelt wel zo aan, zowel voor de omgeving als voor de hyperventilant zelf.
Er zijn echter veel meer mensen die last hebben van chronische hyperventilatie, maar daar eigenlijk geen idee van hebben.
De symptomen zijn meestal veel subtieler en wisselend en worden daardoor vaak niet herkend.
Een paar veel voorkomende symptomen bij hyperventilatie:
- nekklachten, pijn tussen de schouderbladen
- duizeligheid,ijl gevoel, gevoel van instabiliteit of flauwvallen
- hartkloppingen, pijn op de borst, alsof je een hartprobleem hebt
- hoofdpijn, dubbel zicht, wazig zien
- vermoeidheid
- tintelend, verkrampt of beverig gevoel in handen/voeten
- tandenknarsen, verstijven van de mond, droge mond
- vaak boeren, soms braken, moeilijk slikken, misselijkheid
- woorden inslikken, heel snel praten
- onzeker gevoel, gevoel van ‘te min zijn’
Als je al deze mogelijk symptomen doorleest, begrijp je dat veel mensen met hyperventilatie vaak een heleboel onderzoeken doorstaan voor ze een correcte diagnose krijgen.
Het is bovendien ook enorm frustrerend om telkens te horen te krijgen dat ‘er niets aan de hand is’.
Hyperventilanten zijn vaak sterke mensen, mensen met veel doorzettingsvermogen, harde werkers, al zien ze zichzelf niet op deze manier.
Het is net die kracht, dat doorzettingsvermogen en vaak ook dat perfectionistische kantje dat zorgt dat ze zo lang doorgaan en de symptomen minimaliseren.
Inzicht in je problematiek, gerichte oefeningen en aanpassingen in levensstijl kunnen zorgen dat de ademhaling zichzelf corrigeert en de symptomen dus ook verdwijnen.
De therapie bij hyperventilatie klachten houdt natuurlijk ademhalings – en relaxatie oefeningen in met daarnaast ook direct bruikbare tips. Er dient ook aan de emotionele achtergrond en de algemene levensstijl gewerkt te worden, want daar ligt de oorzaak.
Daarnaast zijn sommige pijnklachten zo vervelend, zoals bijvoorbeeld nekklachten, dat ook lokale therapie nodig is. Symptomatisch behandelen hoort erbij, maar het is belangrijk om ook de oorzaak van je klachten aan te pakken.
Heb jij het vermoeden dat je hyperventileert?
Observeer eens even hoe jij ademt.
Je hoeft niets te forceren of te controleren, ervaar gewoon even de veranderingen en gewaarwordingen in je lichaam.
Wanneer je via je neus ademt, zal je spaarzamer inademen. Het uitademen zal trager verlopen aangezien de adem tegen de luchtdruk moet uitgeademd worden.
Probeer via je neus te ademen. Duw je schouders wat naar beneden, vaak houd je je schouders opgetrokken en dan zal je oppervlakkiger en sneller ademen. Als laatste probeer je je kaak, je mond te ontspannen. En voel nu opnieuw je ademhaling…
Learn how to exhale, the inhale will take care of itself – Carla Melucci Ardito
Een tempo van 3 à 4 tellen inademen en 5 à 6 tellen uit, verdient de voorkeur.
Observeer het heel even, maar eigenlijk heb ik liever dat je je aandacht nadien richt op het ervaren van de golvende bewegingen van je ademhaling.
Enkel voelen, probeer niet te oordelen over jezelf, een enkele ademhaling is perfect en ademhalen op zich gebeurt vanzelf.
Just breathe…